Kącik Rodzica

„Jeśli rodzice uświadomią sobie, że nie tworzą dziecka, ale pomagają mu stworzyć siebie, to będą tym lepiej umieli spełnić swój obowiązek i wesprzeć je swą dalekowzrocznością. Dziecko może dobrze się rozwijać tylko wtedy, gdy pomoc udzielana mu jest  w stosownej formie”.

"Maria Montessori o wychowaniu dziecka w rodzinie. Odniesienie do współczesności"

Postawmy na samodzielność naszych dzieci

​

Zapewne każdy z rodziców chciałby aby jego dziecko było samodzielne. Dzieci również uwielbiają i potrzebują samodzielności. Jest ona im potrzebna do prawidłowego rozwoju. Dlatego też musimy - zarówno rodzice jak i nauczyciele- pomagać  dzieciom nabywać samodzielność.

Pytanie, jak to zrobić? Wydaje się to proste; wydaje się, że cały czas pozwalamy dziecku na to żeby było samodzielne. Jednak czy tak jest naprawdę? Zastanówmy się nad naszym codziennym życiem, pełnym gonitwy, braku czasu. Czy pozwalamy dzieciom na samodzielne przygotowanie rano śniadania, ubranie się, czy nie wyręczamy w wielu pracach dzieci bo my zrobimy to szybciej, dokładniej, lepiej? Czy nie chcemy niekiedy chronić dzieci przed wykonywaniem pewnych czynności tylko dlatego, że wydaje nam się, że w ten sposób chronimy dzieci, chcemy żeby miały „jak najlepiej”? Obserwując i słuchając wypowiedzi dzieci dochodzimy do wniosku, że na większość pytań odpowiedź byłaby twierdząca.

Pozytywne jest to, że chcemy aby nasze dzieci miały wszystko, że chcemy je chronić. Jednak one najbardziej potrzebują czynnego działania. Potrzebują niezależności. Pedagogika Marii Montessori jest nastawiona na działanie dziecka. Montessori zauważyła, że dzieci rozwijają się najlepiej poprzez ćwiczenia, wysiłek, podejmowanie prób. Są aktywne, stąd z szacunku dla nich, dla podkreślenia wagi   i rangi działań, które podejmują, twórczą aktywność nazwała „pracą”.

Każde podjęte działanie pochłania ogromną ilość energii, angażuje cały potencjał dziecka, prowadzi do doskonalenia i uszlachetnienia dziecka oraz jego kolejnych przedsięwzięć. Powtarzanie czynności rozwija szczególną wrażliwość, czyli zmysł kinestetyczny, doskonali koordynację ruchową, pamięć. Toruje tym samym drogę ku wyższym czynnościom umysłowym, ponieważ z każdym powtórzeniem czynności dziecko na nowo porównuje, klasyfikuje, porządkuje cechy. W podejmowanych próbach dziecko pragnie pozostać wolne i nauczyciel właśnie umożliwia. Tylko wtedy wewnętrznie dojrzewa. 

Rozwój dziecka to seria kroków, które prowadzą do uzyskania całkowitej niezależności, ponieważ sprawą życiowej wagi jest przede wszystkim nabycie zdolności do samodzielnego i autonomicznego funkcjonowania. W ujęciu Montessori wychowanie i kształcenie to rodzaj pomocy, która udzielana jest dziecku aby mógł uniezależniać się od dorosłego i osiągać dojrzałość. Źródłem zdobywania niezależności staje się spontaniczna aktywność dziecka, przysparzająca mu rozwojowych zdobyczy, może to być na przykład nabycie umiejętności siadania. Zdobywając taką i inne umiejętności dziecko poszerza zakres swojej autonomii. Tylko wtedy będzie rozwijać się dalej w sposób prawidłowy, kiedy pozwolimy mu ćwiczyć zdobytą niezależność.

Aktywność i niezależność związane są ze sobą nierozerwalnie. Bardzo dobrze symbiozę tą przedstawia zdanie „Pomóż mi zrobić to samodzielnie”, które zostało wypowiedziane właśnie przez dziecko do włoskiej lekarki Marii Montessori. Pierwszą formą istnienia i uczenia się dziecka jest właśnie działanie. Dlatego też wspierając aktywność dziecka należy odpowiednio przygotować otoczenie i środowisko nauki, tak aby mogło ono samodzielnie i niezależnie nabywać doświadczeń a także doskonalić różnorodne dziania oraz umiejętności. Na tym właśnie polega reguła swobodnej pracy w grupie Montessori.