Kącik Rodzica

                WYMUSZANIE PRZEZ DZIECI

 

                Zachowanie wśród dzieci tak zwane „wymuszanie” pojawia się już w wieku przedszkolnym i jest kontynuowane do momentu aż rodzice nie powiedzą stanowczego dość…

                Niestety, wszystkie dzieci wymuszają, a natężenie wynika z ich charakteru, jak również z sytuacji panującej w domu i tolerancji otoczenia. Dziecko wymusza, ponieważ nie zna innej strategii uzyskania tego, czego pragnie. Dziecko, które nagminnie wymusza, czyni tak, ponieważ rodzice ulegają, czyli metoda się sprawdza. Im konsekwentniej postępują rodzice i trzymają się zasad, tym bardziej  prawdopodobne, że nie będą ofiarami wymuszania przez dzieci.

                Już od najmłodszych lat trzeba odpowiednio reagować na tego typu zachowania. Najskuteczniejszym sposobem jest stosowanie zasady akcja-reakcja, czyli natychmiastowa reakcja na zachowanie dziecka (nie z opóźnieniem). Gdy dziecko się uspokoi należy  wyjaśnić co źle zrobiło. Trzeba powiedzieć , że takie zachowanie nie jest odpowiednie. Nie wolno używać sformułowań typu „być może” (podczas wymuszenia zakupu jakiejś zabawki), trzeba dawać jasną odpowiedź typu „tak”, lub „nie”. Jeżeli odpowiedź brzmi „nie” należy ją stosownie wytłumaczyć. Dziecku łatwiej będzie zrozumieć decyzję rodzica i pogodzić się z odmową. Warto ustalić także jasne zasady dotyczące prawidłowego zachowania w domu, ale także w miejscach publicznych.

Nie skrzywdzimy dziecka, kiedy powiemy mu „nie”. Ono musi wiedzieć, że nie otrzyma wszystkiego co chce tu i teraz. Musi wiedzieć, że trzeba na coś poczekać, bo akurat z kimś rozmawiamy albo mamy ochotę poczytać książkę. 

                Trzeba pamiętać, że za każdym razem kiedy ulegamy namowom dziecka utwierdzamy je w słuszności stosowanej przez niego metody. Warto wysłuchać dziecka i okazać mu empatię, mówiąc na przykład “widzę, że bardzo ci na tym zależało, musi ci być przykro”. Udzielenie wsparcia w przeżywaniu trudnych emocji, nie oznacza jednak, że powinno się zmieniać zdanie czy poświęcać własne potrzeby.

Spełniając każdą zachciankę dziecka, nie stosując reguł życia, podporządkowujemy się dziecku i jego „widzimisię”  - zaburzamy jego poczucie bezpieczeństwa, tworzymy nienaturalny i nieprawidłowy układ relacji: rodzic - dziecko.

Jeśli dojdzie do sytuacji, że dom podporządkowany jest „ małemu tyranowi”  który ustala   reguły życia – dziecko wbrew pozorom   czuje się zagubione, jego poczucie bezpieczeństwa jest zachwiane, budzi się w nim lęk i ... złość. Jak to? Ono tylko testowało rodziców, nie chce przejmować ich roli - chce być po prostu dzieckiem, a mama i tata mają być dla niego oparciem.

Dlatego Drogi Rodzicu:

Pamiętaj, że aby wymóc na dziecku odpowiednie zachowanie, rodzice muszą mieć autorytet w oczach dziecka - być konsekwentnym, mądrym i godnym zaufania.

   Reaguj na karygodne  zachowanie. Nie udawaj, że nie widzisz  i nie słyszysz.

   Nie spełniaj wszystkich bądź absurdalnych zachcianek dla świętego spokoju, choćby były naprawdę niekłopotliwe.

Rozpieszczaj ale nie rozpuszczaj.

 

Skup się na przywróceniu równowagi w rodzinie i prawidłowej relacji rodzic -dziecko. Dziecko ma być dzieckiem, nie osobą na stanowisku kierowniczym!

Kochaj mądrze - zbyt rygorystyczna postawa wychowawcza sprowadza się do tresury i tłumi spontaniczny rozwój dziecka, natomiast wychowanie bezstresowe w konsekwencji godzi w poczucie bezpieczeństwa malucha.

W miarę dorastania obarczaj dziecko obowiązkami domowymi.

    Interesuj  się, co dzieci czytają, co oglądają i w co grają.

    Rozmawiaj, tłumacz.

   Jeśli sytuacja poważnie wymknęła się spod kontroli –  skontaktuj  się ze specjalistą, psychologiem dziecięcym. To fachowiec, który podpowie co robić…

 

                Bibliografia:

                    T. Hodgkinson „Być rodzicem i nie skonać” 

                    www.ekorodzice.pl- jak radzić sobie z wymuszaniem przez dzieci.

                    Forum Baby Boom ( M. Zalewska-Biełło)