Kącik Rodzica

Adaptacja dzieci w przedszkolu

 

Adaptacja to trudny czas dla dzieci, rodziców i nauczycieli. Od dzieci ,wymaga  nie tylko przystosowania się do nowych warunków otoczenia, poznania nowej organizacji dnia, zaakceptowania innej niż do tej pory pozycji społecznej –    w przedszkolu przebywają przecież w licznej grupie rówieśniczej – ale przede wszystkim nierozerwalnie łączy się            z rozstaniem z rodzicami.                                                                                                        

Co zrobić żeby pomóc dzieciom, przetrwać ten trudny czas?                                             

Przed wyjściem do przedszkola                                                                                               
Stwórzcie kochani Rodzice poranny rytuał, to da dziecku  poczucie bezpieczeństwa. Może to być wspólna pięciominutowa zabawa, wysłuchanie lub zaśpiewanie ulubionej piosenki, a może opowiecie dziecku historię o tym jak Wy chodziliście do przedszkola?                                                   

W szatni przedszkolnej
Spróbujcie  żegnać się  czule, ale szybko. Wiemy, jakie to trudne, ale postarajcie się uodpornić na dziecka łzy. Pamiętajcie, że one są  sposobem na stres i rozstanie. Zwykle jednak szybko dziecko  zapominam o smutku. Pamiętajcie, że Rodziców  zdenerwowanie i niepewność wyczuje dziecko natychmiast a wtedy … będzie protestować jeszcze głośniej.

Zawsze dotrzymujcie danego słowa
Zawsze mówcie dziecku, co zamierzacie. Jeśli będziecie chcieli wyjść z przedszkola powiedzcie  o tym, nawet jeśli wiecie, że się rozpłaczę. Nie martwcie się, o swoje pociechy. Jest zawsze Pani wychowawczyni, która na pewno dziecko przytuli. Jeśli będziecie chcieli powiedzieć, o której dziecko odbierzecie, lepiej jak usłyszy, że przyjdziecie po obiedzie, po odpoczynku, po podwieczorku.

Rozmawiajcie pozytywnie o przedszkolu
Pamiętajcie, że wszystko, co mówicie na temat przedszkola wpływa na to jak w nim się czuję. Wiemy, że macie prawo do przeżywania własnych emocji - ale to są sprawy dorosłych. Dziecko bardzo chciałoby słyszeć jedynie spokojne i pełne szacunku opinie. Motywujcie pociechy do przedszkola w sposób pozytywny – podkreślając często ile już udało mi się osiągnąć.

Odbiór dziecka z przedszkola

 Pytajcie wychowawcę  nie tylko o to, czy Wasza dziecko zjadło obiad, ale jakie poczyniło postępy, czy nawiązuje kontakty z rówieśnikami, w jakim stopniu jest samodzielne.                                                   
Nigdy nie porównujcie swojej pociechy do innych dzieci. Nie ma reguły, co do czasu trwania   i przebiegu adaptacji.

Samodzielność
Rodzicu, pomóż dziecku stać się samodzielnym przedszkolakiem. Bądźcie cierpliwi, kiedy Wasza pociecha sama długo  się ubiera, zakłada i wiąże buty, je samodzielnie posiłek czy radzi sobie w toalecie. Bądźcie przy dziecku  i wspierajcie, ale nie wyręczajcie w tych czynnościach.

 

Za rok będziecie wspominać dziecka pierwsze kroki w przedszkolu patrząc na to jakie jest samodzielne i ile już umie !!!                                                                                               

Każde dziecko jest indywidualnością, rozwija się we właściwym dla siebie tempie,  w odmiennych warunkach środowiskowych, z łatwością nabiera jednych umiejętności, podczas gdy inne sprawiają mu trudności. Nie możemy zakładać, że proces adaptacji zakończą równolegle wszystkie dzieci i że będzie on wymagał podobnych wysiłków ze strony rodziców i nauczycieli. Dziecko ma prawo do przeżywania adaptacji we właściwy dla siebie sposób, także płacząc. Zadaniem dorosłych jest wspieranie dziecka w procesie adaptacji, poprzez celowe, przemyślane działania dostosowane do jego indywidualnych potrzeb i możliwości.                                                                                                                             
Dobra adaptacja to proces staranie przygotowany, w którym przedszkole i środowisko domowe współpracując wspierają dziecko w nowej sytuacji. Moment pójścia do przedszkola jest bardzo ważnym wydarzeniem. Te pierwsze doświadczenia społeczne często odbijają się na dalszym życiu dziecka. Otoczone, dotychczas, troską i uwagą rodziny nagle znajduje się w miejscu, gdzie wszystko jest obce, inne: przedmioty, osoby, rytm dnia. Niektóre dzieci są wówczas zaciekawione. Inne są niespokojne, niepewne, boją się zostać same, bez rodziców. Ich poczucie bezpieczeństwa zostaje zachwiane. Warto do adaptacji podejść z rozwagą i zaangażowaniem, a takie postępowanie na pewno przyniesie pozytywne rezultaty. Nagrodą będzie uśmiech małego przedszkolaka, zadowolenie rodziców i efektywna, spokojna praca nauczycieli.